NEW YORK – Tylor MegillMets tarihinin ikinci golsüz maçına başlayan , höyükten ayrıldıktan çok sonrasına kadar ne yaptığının farkında değildi. Drew Smith ve Seth Lugo televizyon yayını onlara haber verdiğinde eğitmenin odasındaydılar; dokuzuncusu için sığınağa koştular. öyle yaptı Joely Rodriguez, bunu fark edince tedavi altına alındı. O da sahaya döndü.
Bir tek Edwin Daz durumu o oyundayken anladı, ancak o noktada Citi Field’daki herhangi birinin habersiz yakalanması zor olurdu. Díaz, Cuma günü dokuzuncu vuruşu başlatmak için Bryce Harper’ı vurduğunda, kalabalık zaten büyük ölçüde ayağa kalkmıştı. Díaz, Nick Castellanos’u yelpazeleyince daha fazlası koltuklarından kalktı. JT Realmuto’yu Phillies’e karşı 3-0’lık galibiyeti ve Major League tarihindeki 315. vurucusuz maçı bitirmek için vurduğunda, Díaz yumruğunu havaya kaldırdı, bir çığlık attı ve takım arkadaşlarının onu kuşatmasına izin verdi.
“Hiç vurmayan birini ne sıklıkla görüyorsunuz?” zafere yalnız bir homer katkıda bulunan ilk meydancı Pete Alonso, düşünceli. “Beyaz bir bufalo ya da tek boynuzlu at görmek gibi.”
Megill, Küçükler Ligi’nde bile hiçbir zaman bir takımın parçası olmamıştı, ancak ilk 15 galibiyete katkıda bulunmada en önemli rolü oynadı. Birkaç kişi kolayca geldi. Hız sınırlaması ve kontrolü tutarsız olan Megill’in beş vuruşu tamamlamak için 88 atışa ihtiyacı vardı. Üç vuruşta yürüdü ve Jean Segura’yı bir vuruştan çalan üçüncü atışta bir dalış Brandon Nimmo avından yararlandı. Bu noktada bile, teknik direktör Buck Showalter, iş yükü endişeleri olan genç bir sürahi olan Megill’in “belli ki oyunu bitirmeyeceğini” anladı.
Ve böylece vurmayan daha çok bir tek boynuzlu at, hatta daha çok renksiz bir bufalo oldu. En yüksek seviyedeki 315 hayır-hayırdan, sadece 17 birleştirilmiş çabalar. Sadece 27 tanesi en az altı yürüyüş içeriyor. Bu, bu tür alternatif kutuların her ikisini de kontrol ederken, 1987’de atış sayımları yaygın olarak bulunan bir istatistik haline geldiğinden, herhangi bir vurucusuzdan daha fazla atış (159) gerektiriyordu.
Bazılarına göre, isabetsiz oyuncunun birleşik doğası, başarıyı ucuza getirebilir. Birleşik bir ekip kimliği oluşturmak için çalışan Met’ler için bu, başarıyı büyüttü.
“Bu öyle bir şey ki [will] sonsuza kadar tarihte kal, ”dedi dokuz vuruşun hepsini yakalayan James McCann. “İster bir atıcı, ister beş atıcı olsun, vurucusuz. Bu sadece özel.”
Megill’den Mets, bu sezon bir koşuya izin vermeden dokuzdan fazla vuruş yapan yedi MLB atıcısından biri olan Smith’e döndü. Smith, karşılaştığı beş vuruştan dördünü vurdu ve ayakta alkışladı – önemli bir şey olduğuna dair ilk ipucu.
Sırada, gördüğü ilk vuruşu yürüten, bir sonraki sahada ikili bir oyun başlatan ve ardından Mets’i hayır-hayır bozulmadan sekizinci sıraya getiren, ilkbahar sonundan bir ticari satın alma olan Rodriguez vardı. Rodriguez, 2016’dan beri bu şut ekibinin sadık bir oyuncusu olan Lugo’ya pas verdi. İki çıkış kaydetmek için sadece beş atış yapması gerekiyordu.
Sonunda, duyurulan 32.416 kişilik kalabalığın çoğunu ayağa kaldıran nabzı atan giriş müziğinin ortasında içeri giren Díaz’ın zamanı gelmişti. Birçok kişi, bu sezon ilk kez siyah formalarını bağışlayan Mets ile dayanışma amacıyla siyah gömlek giydi.
Alonso, “Bunu tanımlamanın en iyi yolu, bir gazoz şişesini sallamanız ve kapağın açılmasını beklemenizdir” dedi. “Bütün adamlarımız yüzünden hepimiz ne olacağını biliyorduk gibi hissediyorum, topu aldıklarında sadece ışıklar sönüktü.”
Díaz’ın kariyerinin en baskın vuruşlarından birinin ardından kulüp binasına geri döndüklerinde Mets, DMX şarkılarını yerlerine zıplarken ve kutlamak için dans ederken patlattı. Megill kendisinden “kendinden geçmiş” olarak bahsederken, diğerleri onun duygusuz dış görünüşüyle dalga geçti. Yolun karşısında, Phillies, bu vurucunun işaret ettiği daha büyük gerçeği kabul ederken bile, kendilerini basmakalıp sözler ile yatıştırdı.
Harper, “Orada iyi bir Mets takımı var,” dedi. “Hızlı bir şekilde bir yere gideceklerini sanmıyorum.”
Bu anlamda, bu sıfır vuruş, Johan Santana’nın 1 Haziran 2012’de attığından farklı bir şekilde çaldı. Bu hayır-hayır, franchise tarihinde bir ilk, aksi halde ezici bir Mets takımı için tekil bir vurgu sağladı. Ayrıca tarihin yükünü Citi Field’dan kaldırarak diğerlerinin takip etmesi için kapıyı açtı.
Nimmo, “Burada maçlardan önce, maçlardan sonra, yağmur gecikmeleri sırasında en sık gördüğümüz olaylardan biri bu, her zaman o oyunu tekrar oynuyorlar,” dedi. “Sizin, ‘Tekrar tekrar oynadıkları bir oyunun parçası olmak isterdim’ gibi bir şey.”
En uzun süre görev yapan Mets’lerden biri olan Nimmo, kulüp beyzbolun en iyi genç rotasyonlarından biriyle öne çıkarken bile uzun bir bekleyiş yaşadı. Lig boyunca, Santana’nın ardından 18 farklı takımın çabaları da dahil olmak üzere 39 isabetsiz oyuncu yer aldı.
Şimdi, Mets’in kendilerine ait bir tane daha var. Alışılmışın dışındaydı. İlginçti. Ama Nimmo’nun dediği gibi, “Sizin tekrar tekrar oynayacağınız oyunlardan biriydi.”
