Doktorlarının çoğu hastaneden ayrılabileceği konusunda iyimser değildi. Ve doktorlar, Crochet’in karısına bunu yaparsa, muhtemelen bitkisel hayatta olacağını söyledi.
Ancak virüsten ve bir dizi komplikasyondan kurtularak hastanede 453 gün geçirdikten sonra Crochet, bir yıldan fazla bir süredir ilk kez evde Şükran Günü ve Noel’i kutlamak için doktorların ve hemşirelerin tezahüratları arasında tekerlekli sandalyede tesisten çıktı. . .
“Şükran Günü’nde orada yatmak benim için zordu. [and] Noel boyunca çünkü ben büyük bir tatil insanıyım, ”dedi Crochet The Washington Post’a. “Bunu kaçırmak zordu.”
Bir araştırmaya göre, Amerika Birleşik Devletleri’nde ilk kez en azından bir koronavirüs aşısının birincil serisini almış daha fazla insan, almayanlardan daha fazla covid-19’dan öldüğünde, Crochet, pandeminin yeni bir aşamasında evine gitti. analiz The Post’s Health 202 için Kaiser Family Foundation’ın başkan yardımcısı Cynthia Cox tarafından yürütülmüştür. Analiz, Ağustos ayında koronavirüs ölümlerinin yüzde elli sekizinin aşılanan veya güçlendirilmiş kişiler olduğunu gösterdi.
Aşılanmamış kişilerde hala bir covid-19’dan ölme olasılığı daha yüksek, koruyucu hekimliğin etkinliği zamanla azaldığı için hastalık aşılanmış kişileri öldürebilir. ABD sağlık yetkilileri, insanları takviye aşıları yaptırarak aşılarını güncel tutmaya çağırdı.
Eşi Rachel Crochet, The Post’a verdiği demeçte, önceden herhangi bir hastalığı olmayan ve o sırada aşıları tam olan Crochet’in Ağustos 2021’de yapılan testin pozitif çıktığını söyledi. Crochet’in ateşi ve düşen oksijen seviyeleri tedavisi için acil bakım merkezine yapılan ziyaret, hastanenin yoğun bakım ünitesinde kalmaya dönüştü. Dört gün sonra ventilatöre bağlandı.
Zatürre, çökmüş akciğerler, pankreatit, böbrek yetmezliği ve hiç bitmeyen bir viral komplikasyonlar listesi gibi görünen şeyleri zorladı. Tığ her iyileşmeye başladığında yeni bir hastalık ortaya çıkıyordu.
70 yaşındaki Rachel Crochet, “Vücudundaki her organ, kalbi ve beyni dışında bir noktada iflas etti” dedi. “Doktorlar bana baktı ve ‘Yaşamayacak’ dediler.”
Aralık ayında Crochet, uzun süreli bir bakım tesisine transfer edildi ve burada her şey yavaş yavaş düzelmeye başladı, ancak başka bir acil ameliyattan sonra düzgün bir şekilde iyileşmeyen bir enfeksiyon, doktorlarının taburcu tarihini ertelemesine neden oldu.
Kasım ayına kadar değildi. 9 Ocak’ta bir hemşire, Dub’ın tekerlekli sandalyesini tesisin koridorundan iterken, o çıkış kapısına yaklaşırken doktorlar, hemşireler ve aile alkışladı. Bazıları “Aferin baba!” yazan pankartlar taşıyordu. ve “Dub Tığ. Sen benim kahramanımsın” diyerek eve dönerken.
Houston merkezli haber istasyonuna verdiği röportajda KPRC, Tığ, hastane personeline ve ailesine itibar etti. “Tanrı onları korusun” dedi çıkışa. “Onlar benim kayam.”
Tığ işi bu hafta Şükran Günü’ne ev sahipliği yaptı. Karısı, çocukları ve torunlarıyla çevrili olarak masanın bir ucuna oturdu. Crochet’in kendisinin hazırladığı yeşil fasulye ve tatlı patatesleri yediler.
Çocuklar Şükran Günü el işleri yaptılar. Küçük bir fotoğraf çekimi yaptılar. Aile biraz futbol izlemek için televizyonu açtı. Bir yılı aşkın bir süredir ilk kez her şey normal geliyordu.
“Babanın evde masada oturacağını hiç düşündün mü?” Rachel Crochet, torunlardan birine soran bir aile üyesini anlattı.
“Rüya görüyormuş gibi hissediyorum.”
McKenzie Beard bu rapora katkıda bulunmuştur.
