1 Temmuz 2014, ABD erkek milli takımını bir FIFA Dünya Kupası’nda son kez gören oldu. Son 16 turunda uzatmalarda Belçika’ya 2-1 yenildik. Neredeyse sekiz yıl sonra Chris Wondolowski kaçırdı ve Tim Howard’ın 14 kurtarışı hala taze. O yenilgi hala can yakıyor. şimdi tüm spor dallarındaki en büyük etap bir kez daha kırmızı, beyaz ve maviyi içerecek ve onunla birlikte bu takımın gördüğü en yüksek beklentiler gelecek.
Çarşamba gecesi, Kosta Rika, San Jose’de bu genç USMNT’nin Katar’a biletini ayırttığını gördü, ancak bu, yoksul bir dönemin ardından geldi. 2-0 kayıp takımın tutarsız olduğu ve rakibinin fizikselliği ile mücadele ettiği yer. Heyecan verici olmaktan çok anticlimactic oldu, oyuncuların ve hayranların ağzında kalan kötü tat nedeniyle aptalca sorular soracak, ama hatırlayalım – çocuklar hata yapar. Genç takımlar, zaman zaman özellikle deplasmanda performans göstermiyorlar. Bir T’ye yönelik talimatları takip etmemiş olabilirler, bazen bir adım yavaşlardı, ancak erken dönemde bazı cesaret verici anlar vardı. Ve her zaman olduğu gibi, Concacaf’ta yolda olmak sporda başka hiçbir şeye benzemez.
Kalifikasyon anı, ABD için vahşi bir eleme döngüsünden sonra geldi, COVID’den etkilenen ve türden daha sıkışık bir program nedeniyle derinliğin büyük zaman test edildiği ve menajer Gregg Berhalter’in iyi idare ettiği bir döngü. . Weston McKennie’nin saha dışı sorunlar nedeniyle eve erken gönderilmesinden, tüm yaralanmalarla nasıl başa çıkılacağını bulmaya çalışmaya kadar her şey mükemmel olmaktan çok uzaktı. Ama tam tersine, USMNT’nin büyük ölçüde geri döndüğünü gösterdi.
14 maçta sadece iki oyuncu, Antonee Robinson ve Tyler Adams 1000 dakikadan fazla oynadı. Sadece iki tane daha, Miles Robinson ve Walker Zimmerman’dan oluşan stoper ikilisi 800’den fazla oynadı. Yani bu görevi başarmak gerçek bir takım çalışmasıydı, bir sonraki adam zihniyetini ve adım atmaya ve anı yakalamaya kararlı bir oyuncu havuzunu aldı.
Maçtan sonra CBS Sports’a konuşan Christian Pulisic, “Kesinlikle bir hız treni oldu” dedi. “Bu Concacaf ülkelerinde aşağı inmek ve oynamak asla kolay değil. Bunu biliyoruz. Çoğunu atlattık ve günün sonunda ilk üçe girdik ve Dünya Kupası’na gidiyoruz. gurur duymak. ”
İnişler ve çıkışlar, iyi ve kötü sonuçlarla bu ekip bir kez daha temellerini Berhalter’in altında buldu ve yapmak istediklerini başardı. 2022’de gerçekten kalifikasyon, bu nesil oyuncuların gerçekten kendilerine geldiği zaman olan 2021 yılının bir devamı. O yaz sadece Uluslar Ligi’ni değil, Altın Kupa’yı da kazandılar. Ve şimdi 2022, dünyaya Amerikalı erkeklerin de oynayabileceğini gösterme şansı. Kalifikasyonun garanti edilmediği, oyunun her zaman güzel olmadığı, ancak çok uzun olmayan gördüklerine gücenmiş hayranlara ilham veren bir yürek ve kararlılığın olduğu 14 yorucu maç ve 1260 dakika boyunca bu hakkı kazandılar. evvel.
Bu maçın sizi aldatmasına izin vermeyin – bu takım kötüden çok iyi ve 2018 döngüsünde gördüğümüzden çok daha iyi durumda. USMNT hiçbir zaman bu kadar yetenekli olmamıştı ve bu kadar genç bir takım asla bu renkleri giyip yaptıklarını başarmamıştı. Maçlarının yarısını kazandılar, 14 maçta sadece 10 gol yediler ve 2018 döngüsünde sadece 1.2 puan aldıktan sonra maç başına ortalama 1,7 sayı attılar. Ve belki de en önemlisi, bu, eleme tarihindeki en genç USMNT idi – 23 yıl, ortalama 302 gün ve takımın son devresinin yapamadığını yaptılar.
Hayran kitlesi, 2017’de yaşananlardan dolayı yara aldı. Bu gecede iyileşme, daha parlak olmayan bir gelecekle başlıyor.
